Vernederend
Door: Joke
Blijf op de hoogte en volg Joke
26 November 2013 | Palestina, Hebron
Vanochtend voor de laatste keer mee met de schoolpatrouille in Hebron. Terwijl de soek ontwaakt, de winkeliers hun deuren openzetten en hun spullen etaleren in de nauwe straten, gaan we weer op pad naar het inmiddels vertrouwde punt om te zien hoe kinderen en volwassenen het checkpoint passeren.
De militairen die de uitgang van het controlepunt bewaken hebben er zin in! Kinderen kunnen ongehinderd passeren, evenals de ouderen vanaf pakweg 50 jaar. Mannen tussen 16 en ongeveer 50 jaar moeten hun ID afgeven en zich opstellen bij de muur op zo’n 10 meter afstand van de militaire post.
Wat de militairen met de ID’s doen? Geen idee, maar ze nemen er ruim de tijd voor. Sommige mannen moeten 15 – 20 minuten wachten, anderen krijgen na een minuut of vijf hun ID weer terug. Twee mannen wachten meer dan een uur. Het is een ongekende en willekeurige schoffering van mensen die op weg zijn naar hun werk. Van vrouwen wordt vandaag dan wel geen ID ingenomen ter controle, alle (hand)tassen moeten opengemaakt worden om doorwroet te worden door militaire handen.
De controlepost kan alleen te voet gepasseerd worden. Aan de Israëlische kant van de post is de weg uitsluitend bestemd voor Israëlische voertuigen en voertuigen van sommige internationale organisaties, zoals Artsen zonder Grenzen.
Dit maakt dat aan de Palestijnse kant van het checkpoint handelswaar uit auto’s wordt geladen en onder het gaas door worden geschoven naar de andere kant. Daar wordt de handel opgepakt en op onderstel van kinderwagen geladen om verder vervoerd te worden. Op de beide ochtenden dat ik bij de post stond zag ik een Palestijn zijn fiets onder het gaas doorschuiven, waarna hij zelf de controle passeert, zijn fiets aan de andere kant weer oppakt en verdergaat.
En dan te bedenken dat de passerende Palestijnen dit iedere dag meemaken wanneer zij naar school of naar hun werk willen gaan en aan het eind van de dag weer naar huis.
Terwijl ik dit schrijf, zit ik op het terras (26 graden!) van het hostel in de Oude Stad van Jeruzalem. Van alle kanten klinkt de oproep tot gebed vanaf de minaretten in de omgeving.
Ook tijdens de bustocht van Hebron, via Bethlehem naar Jeruzalem is er van alles te zien. De muur, die de joodse nederzettingen kennelijk moet beschermen, slingert zich door het landschap om de nederzettingen heen. Halverwege Bethlehem en Jeruzalem passeert de bus een checkpoint. Bewapende militairen komen de bus in om alle paspoorten en ID’s de controleren, de luiken van het bagageruim moet open ter controle.
Bij de bushaltes die de bus aan doet na deze controle is het nummer van de Palestijnse lijndienst tussen Bethlehem en Jeruzalem meestal niet vermeld! Ik zag het slechts 1 keer. Sommige Israëli keren hun rug naar de bus bij passage.
Ik kijk terug op enkele rijke dagen in Hebron, ik heb ervaren hoe zwaar het werk van CPT’ers is, door het onverwachte, door de boosheid en woede om de vernederingen die de Palestijnen ervaren, door te zien hoe kinderen opgroeien in een vijandige, door militairen beheerste omgeving. Er is veel om te doordenken.
De militairen die de uitgang van het controlepunt bewaken hebben er zin in! Kinderen kunnen ongehinderd passeren, evenals de ouderen vanaf pakweg 50 jaar. Mannen tussen 16 en ongeveer 50 jaar moeten hun ID afgeven en zich opstellen bij de muur op zo’n 10 meter afstand van de militaire post.
Wat de militairen met de ID’s doen? Geen idee, maar ze nemen er ruim de tijd voor. Sommige mannen moeten 15 – 20 minuten wachten, anderen krijgen na een minuut of vijf hun ID weer terug. Twee mannen wachten meer dan een uur. Het is een ongekende en willekeurige schoffering van mensen die op weg zijn naar hun werk. Van vrouwen wordt vandaag dan wel geen ID ingenomen ter controle, alle (hand)tassen moeten opengemaakt worden om doorwroet te worden door militaire handen.
De controlepost kan alleen te voet gepasseerd worden. Aan de Israëlische kant van de post is de weg uitsluitend bestemd voor Israëlische voertuigen en voertuigen van sommige internationale organisaties, zoals Artsen zonder Grenzen.
Dit maakt dat aan de Palestijnse kant van het checkpoint handelswaar uit auto’s wordt geladen en onder het gaas door worden geschoven naar de andere kant. Daar wordt de handel opgepakt en op onderstel van kinderwagen geladen om verder vervoerd te worden. Op de beide ochtenden dat ik bij de post stond zag ik een Palestijn zijn fiets onder het gaas doorschuiven, waarna hij zelf de controle passeert, zijn fiets aan de andere kant weer oppakt en verdergaat.
En dan te bedenken dat de passerende Palestijnen dit iedere dag meemaken wanneer zij naar school of naar hun werk willen gaan en aan het eind van de dag weer naar huis.
Terwijl ik dit schrijf, zit ik op het terras (26 graden!) van het hostel in de Oude Stad van Jeruzalem. Van alle kanten klinkt de oproep tot gebed vanaf de minaretten in de omgeving.
Ook tijdens de bustocht van Hebron, via Bethlehem naar Jeruzalem is er van alles te zien. De muur, die de joodse nederzettingen kennelijk moet beschermen, slingert zich door het landschap om de nederzettingen heen. Halverwege Bethlehem en Jeruzalem passeert de bus een checkpoint. Bewapende militairen komen de bus in om alle paspoorten en ID’s de controleren, de luiken van het bagageruim moet open ter controle.
Bij de bushaltes die de bus aan doet na deze controle is het nummer van de Palestijnse lijndienst tussen Bethlehem en Jeruzalem meestal niet vermeld! Ik zag het slechts 1 keer. Sommige Israëli keren hun rug naar de bus bij passage.
Ik kijk terug op enkele rijke dagen in Hebron, ik heb ervaren hoe zwaar het werk van CPT’ers is, door het onverwachte, door de boosheid en woede om de vernederingen die de Palestijnen ervaren, door te zien hoe kinderen opgroeien in een vijandige, door militairen beheerste omgeving. Er is veel om te doordenken.
-
26 November 2013 - 19:23
Jet Visser-Romijn:
Hartelijk dank voor je duidelijke berichten. Je voelt weer opnieuw de spanning die opkomt als je over dit onrecht leest. Mijn eigen indrukken bveleef ik weer opnieuw.
Een hartelijke groet,
Jet -
26 November 2013 - 19:51
Veronique:
Lieve Joke,
Zware dagen voor jou. Gelukkig heb je een goede pen en hoop ik dat het niet alleen een goed verslag voor ons lezers is maar dat je dingen ook wat van je af kunt schrijven. Sterkte Veronique -
26 November 2013 - 21:21
Esther:
dank voor je indrukwekkende verhalen Joke, had me niet beseft hoe heftig de dagelijkse werkelijkheid daar is. -
27 November 2013 - 12:32
Maarten Van Der Werf/ CPT-NL Team Hebron CPT:
Beste Joke.
Indringend. Hier mogen we nooit aan wennen. De mensen daar lijken(?) er aan te wennen. Maar zoals je schrijft: wat doet dit met kinderen? En wat doen we er tegen? zijn we echt machteloos? Komt de echte macht in deze wereld uit de loop van geweren en kanonnen?
We hebben elkaar nodig om menselijke en respectvolle antwoorden te vinden.
Alle goeds bij je verdere vredestocht....
Maarten -
27 November 2013 - 22:02
Margreet:
DANK Joke voor jouw tocht en voor je verhalen - liefs margreet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
